“Wandelend, fietsend of rijdend in de auto beklijven beelden op het netvlies. De weerbarstige kleilandschappen in het noorden van Friesland, die ene koe in de grote groep. Een fluweelzachte neus naast weerbarstige manen van een Belgische trekpaard, of kale bomen in het tegenlicht”.

Beeld en compositie, welke in gedachten ontstaan, verbeeldt hij al schilderend. Intuïtief en gevoelsmatig wil hij zo dicht mogelijk bij het onderwerp komen. Zo zegt hij: “Bij de dieren gaat het niet om aaibaarheid, maar om lichaamstaal, de uitdrukking in de ogen of jeuk aan de huid”.

Om dit zo adequaat mogelijk uit te drukken gebruikt hij zijn schildersmaterialen.